İş hayatı tezatlıklarıyla beyin yakan yalan bir dünya.

Yöneticilik eğitimi veren, ekibini yönetemiyor, iletişimciyim diyen ekibiyle iletişim kuramıyor, halkla ilişkiler danışmanlarına bir şey danışılamıyor, yönetici koçları kendi ekiplerini organize edemiyor.

Yani terzi kendi söküğünü dikemiyor.

Neden mi?

İşin içine para girince, deneyimden değil de keseden yenmesi söz konusu olunca hepsinin içinden bir amatör çıkıyor.

Para devreye girince iletişim, “yapacaksın, edeceksin” cümlelerine evriltiliyor.

Sermayesi iletişimin evrelerini anlatmak olanlar, konu kendi kazançları olunca iletişimi şu iki cümleye sığdırıyor.  “Ama böyle olmak zorunda”

Bir de arada yalandan “peki sen ne öneriyorsun?” diye soranlarda oluyor ama genelde sonunda aynı kapıya çıkıyor tüm cümleler. “Şartlar böyle, böyle olmak zorunda”

Bir de duygusal yönden vurucu cümleler kuranlar da var. “İnan ki elimden bir şey gelmiyor, gelse yaparım bilirsin”

Ama bu çark bir türlü kırılamıyor. Bana yapıldı ben yapmamalıyım bakış açısı maalesef menfaatlerle  aynı gemide ilerlemiyor.

En çok duyduğum, dinlediğim ya da deneyimlediğim iletişim kazaları, itinayla yapılıyor.

Özetle iş hayatındaki o sahte imaj aynı sosyal medyada ki sahte hesaplar gibi koca bir balondan ibaret.

Bir de bu yöneticilerin “ıh dedicileri” var.

“ıh dedicileri” kimler mi? Çok eski bir hikayedir bu. Anneannem anlatırdı.

Bir oduncu varmış. Ormanda bir gün yine ağaç keserken bir adam gelmiş yanına, seyretmeye başlamış.

Oduncu baltayı kaldırıp ağacın gövdesine vurdukça, adam “ıh” diyormuş. Her baltayı ağaca vuruşunda tekrar etmiş bu “ıh”  demeler.

Oduncunun garibine gitse de aldırmadan işini yapmaya devam etmiş. Akşam olup güneş batmaya başlayınca oduncu kestiği ağaçları arabasına yüklemiş. Tam arabaya binip gidecekken onu izleyen adam seslenmiş.

• n      --- Benim yevmiyemi vermedin?

 Oduncu şaşırmış;

---Ne yevmiyesi? Sen ne yaptın ki?

 Adam gayet pişkin bir şekilde;

 ---“Ih” dedim demiş. Tüm gün sen baltayı her ağaca vurduğunda senin yorgunluğunu anlayıp “ıh” dedim. Senin kadar güçlü, çalışkan birini hiç görmemiştim. Ben “ıh” demekten yoruldum sen kesmekten yorulmadın. Ben şimdi gidip bunu kahvedeki herkese anlatacağım demiş.

Ormancıya da mantıklı gelmiş, herkese gidip ne kadar çalışkan ne kadar güçlü olacağını anlatacağı için de mutlu olmuş ve yevmiyesini vererek yine gel demiş.

 İşte o gün bugündür “ıh” diyen asalaklar iletişemeyen yöneticileri gazlayarak kraldan çok kralcılık yaparak besleniyorlar.

Ne demişler çok laf yalansız çok para haramsız olmazmış.